بسوزم...
اندر غمِ عشقِ تو چنان سخت بسوزم آتش شود عالم همه از داغِ وجودم
دیوانه تر از من بخدا یار نداری از داغِ غمت پیشِ نگاهت به سجودم
ای یار که یاری دگر از آنِ تو گشته خود گو که چه کاری بجز عشق به سودم
همخوابِ رقیبان شده ای وای به حالم زین پس نتوانم که کنم راست وجودم
تو شاد و غمِ عشق شد از آنِ وجودم صد حیف که رفتی و ندیدی که چه بودم
شاعر: ابوالفضل صدری
