شعر_ بی خبری...

بی خبری

خبرم گر به یارِ جان برسد

اشک بردیده اش بی گمان برسد

گر ببیند احوالِ زارِ مرا

بهرِ دیدارِ من دوان برسد

وای بر عمری که بی تو گذشت

محال است که روزگارِ جوان برسد

گر نیایی و نگیری خبری

لاجرم جانِ من به زبان برسد

       چشم به راه توام اما تو بگو      

دیدارِ دلبرانه ات چه زمان برسد؟

گر نبینم آن چشمِ مستِ تورا

ناله ام به گوش این جهان برسد

کاش میشد ببیند احوال مرا

تا به دیدار منِ بی زبان برسد

گلایه نمیکنم دلم خون است

کاش میشد که دلبرِ جان برسد

شاعر: ابوالفضل صدری

قلم در دست و دل پیشِ نگار است هنوز...

هرچند این حقیر خود را در حد و اندازه بازی با الفاظ و سرودن شعر نمی بینم اما گاهی چنان حال و هوای دلم موزون میشود که کاری جز شعر و شاعری از دستم بر نمی آید. سادگی اشعار مرا به بزرگواری وجودتان ببخشید. یا حق